Boekenlijst

1. Multatuli, Max Havelaar, 1860, 2001

2. Onbekend, Mariken van Nieumeghen, 1982

3. G. A. Bredero, De klucht van de molenaer, 1613

4. Gerrit Paapen, Reize door het aapenland, 1788

5. Willem Frederik Hermans, De donkere kamer van Damokles, 1958, 49e druk (1985)

6. Nescio, Titaantjes, 1915, 2010

7. A. F. T. van der Heijden, Het leven uit een dag, 1988, 2008

8. Jan Siebelink, Knielen op een bed violen, 2005, eerste druk (2005)

9. Arnon Grunberg, Tirza, 2006, eerste druk (2006)

10. Arnon Grunberg, Blauwe maandagen, 1994, eerste druk (1994)

11. Karel Glastra van Loon, De passievrucht, 1999, tweede druk (2001)

12. J. Bernlef, Hersenschimmen, 1984, 34ste druk (1991)

13. Tessa de Loo, De Tweeling, 1993, 11e druk (1994)

14. Herman Koch, Het diner, 2009, 12e druk (2009)

Balansverslag

1) Welke literaire boeken spraken je bijzonder aan en waarom? Geef voorbeelden en argumenten.
Het eerste literaire boek dat ik voor mijn lijst heb gelezen is het boek 'Hersenschimmen'. Dit boek sprak mij meteen erg aan en dit heeft er ook voor gezorgd dat ik niet tegen het lezen van literaire boeken op zag. Dit boek is mij bijgebleven, omdat het het eerste literaire boek was dat ik las. Ik heb hierdoor kennis gemaakt met het verschil in schrijfstijl van literaire boeken ten opzichte van niet-literaire boeken. Ik vond het boek bovendien een interessant onderwerp hebben: Alzheimer. Door de schrijfstijl van het boek kwam je veel te weten over deze ziekte. Ik heb dit boek met veel interesse gelezen.
Het boek 'Het leven uit een dag' heeft mij ook bijzonder aangesproken. Dit verhaal had namelijk ook een achterliggende filosofie gedachte. Wat als het leven uit maar één dag bestond? Ik had hier zelf nooit over nagedacht en vond het erg leuk bedacht van de schrijver. 

2) Welke literatuurlessen zijn belangrijk voor je geweest? Om welke redenen? 
Ik denk dat alle literatuurlessen wel belangrijk voor mij zijn geweest. In de literatuurlessen heb ik namelijk de kenmerken van allerlei verschillende stromingen in de literatuur leren herkennen. Naar mijn mening is dit een onderdeel van je algemene ontwikkeling en hoort iedereen hier wel iets over te weten. Zonder deze lessen had ik hier zelf nooit iets over opgezocht, dus had ik er ook niets over geleerd.

3) Welke ervaring(en) met literatuur hebben absoluut weestand opgeroepen? Hoe verklaar je die weerstand? Wanneer je bijvoorbeeld iets saai vond, kwam dat volgens jou door een gebrek aan kwaliteit van de schrijver of door jouw manier van lezen?
Ik heb vooral gemerkt dat ik een boek met minder interesse las, als ik een tijdsdruk had. Er waren nog wel eens momenten dat ik een boek in een korte tijd uit moest lezen. Dit zorgde ervoor dat ik minder over het verhaal na ging denken en alleen het verhaal zo snel mogelijk in mij op probeerde te nemen. Dit gaat ten koste van de kwaliteit van het boek, want er zitten zo veel achterliggende gedachtes van de schrijver in het verhaal, die je dan niet ziet. Dat vind ik zelf jammer. Als ik meer tijd gehad had voor het lezen van een aantal boeken, weet ik zeker dat ik er meer van genoten zou hebben.

4) Ben je in de loop van de tijd dat je met literatuur bezig was er anders naar gaan kijken? Probeer die ontwikkeling bij jezelf vast te stellen. Geef voorbeelden van wat je nu beter kunt. Kijk voordat je je antwoord formuleert nog eens terug naar je leesautobiografie.
Er is niets veranderd aan mijn interesse in boeken. Ik vind het nog steeds leuk om te lezen. Ik merk wel dat ik in de loop der tijd andere boeken ben gaan lezen. Eerst koos ik vaak boeken uit die echt om te consumeren waren, en die gemakkelijk weg te lezen waren. Nu kies ik al sneller voor een moeilijker boek. Ik vind het mooi om te zien hoe schrijvers met de taal kunnen spelen. Daar lette ik een aantal jaren geleden totaal nog niet op.

5) Loop je blog nog eens door en stel vast waarmee je uiteindelijk al dan niet tevreden kunt zijn, waar het gaat om je aanpak bij het werkproces en je studievaardigheden. Geef voorbeelden. Met welke werkvormen kon je goed uit de voeten, met welke niet? Waarom?
Ik ben over het algemeen best tevreden over de manier waarop ik het lezen van boeken heb aangepakt de afgelopen jaren. Ik heb veel nieuwe dingen geleerd, vooral over de literatuurgeschiedenis en heb nieuwe, mooie boeken gelezen. Het maken van verslagen had ik vast iets beter kunnen doen. Dit kan te maken hebben met de tijdsdruk die ik vaak gevoeld heb, hoewel ik het maken van de verslagen niet vervelend vond.

6) Welke plaats denk je dat de literatuur in het vervolg van je leven te kunnen geven?
Ik weet zeker dat ik in de toekomst literatuur blijf lezen. Door het lezen van literatuur verandert je beeld op het leven en het leert je bepaalde lessen. Bovendien heb ik er plezier in.

7) Welk advies heb je voor je literatuurdocenten?
Ik zou de leerlingen wat meer vrijheid geven en vooral wat soepeler zijn met de tijden waarop iets op het blog geplaatst moet worden en wanneer er een boek gelezen moet zijn. Zoals ik eerder al zei, beïnvloed dat de manier waarop je het verhaal in je opneemt zeer. 

Algemeen verslag Het diner - Herman Koch

Algemene informatie

Auteur: Herman Koch

Titel: Het diner

Plaats van uitgave: Amsterdam 

Jaar van uitgave: 2009

Druk (jaar van eerste uitgave): eerste druk (2009)

Aantal pagina's: 301

Genre: psychologische roman

Samenvatting:

Het boek gaat over een diner. Deelnemend aan het diner zijn Serge en Babette Lohman en Claire en Paul Lohman. Serge Lohman staat op het punt om de nieuwe minister-president van Nederland te worden, maar zijn zoon en de zoon van zijn broer hebben iets verschrikkelijks gedaan. Ze gaan dineren om dit te bespreken, dat is tenminste de bedoeling. De zoon van Paul, Michel, en de zoon van Serge, Rick, hebben een zwerver vermoord. Per ongeluk. De zwerver lag in een pinhokje en zij wilden pinnen. Ze werden kwaad en gooiden een lege jerrycan in het hokje, deze vatte vlam en zo verbrandde de zwerver. Tijdens het gesprek proberen ze het onderwerp steeds te ontlopen. Tussen het diner door verteld Paul steeds iets over zijn eigen leven dat te maken heeft met het gespreksonderwerp van dat moment. De geadopteerde zoon van Serge en Babette, Beau, heeft de ‘moord’ zien gebeuren en chanteert Rick en Michel ermee. Ze moeten veel geld aan hem geven, dan pas haalt hij alle filmpjes die hij van hen op internet heeft gezet eraf. Aan het einde wil Serge door het incident van Michel en Rick zich terugtrekken uit de campagne, maar Babette, Claire en Paul zijn het daar niet mee eens. Claire heeft bedacht dat als ze Serge zouden verwonden, hij niet de persconferentie zal geven de volgende dag, waarin hij zijn terugtrekking zou aankondigen. Beau verdwijnt op mysterieuze wijze en het gezin van Paul leeft hun leven ‘gewoon’ verder.

 Verwachtingen

Ik heb van veel mensen gehoord dat zij dit boek gelezen hebben. Ik hoorde er veel verschillende verhalen over en ben daarom zelf ook benieuwd geworden naar het boek. Daarom ben ik dit boek gaan lezen. Ik heb niet echt verwachtingen, omdat ik verschillende meningen over het boek heb gehoord. 

Motieven en thema

Motieven: 

- Familie: de familieband staat centraal in het boek. Als eerste probeert de familie Lohman goed voor elkaar te zorgen. Een voorbeeld hiervan is dat wanneer Michel 5 jaar is en zijn moeder, Claire, in het ziekenhuis ligt, Serge en Babette voorstellen om een tijdje voor hem te zorgen, zodat zijn vader, Paul, even tot zichzelf kan komen. Dit is een lief gebaar, alleen Paul kan het niet waarderen. 

-Eten: dit blijkt natuurlijk al uit de titel. Het hele boek een diner. Het boek is opgedeeld in verschillende delen, zoals het aperitief, het hoofdgerecht etc.  

- Liefde: de vraag die in dit hele boek gesteld wordt in hoe ver je kan gaan uit liefde voor je eigen kind. Dit heeft ook weer te maken met de familieband. 

- Moord: er wordt in het boek veel gesproken over de moord die gepleegd is door Michel en Rick. 

Thema: 

Het dillema staat centraal in dit boek. Zo weten ouders niet wat ze moeten als hun kind iets erg gedaan heeft. Dit is vooral te zien bij Paul en Claire. Serge heeft al besloten voor zijn kind, maar is de vraag is of dit de beste oplossing is. 

Beoordeling

Het diner is in de ik-vorm geschreven. Het verhaal beleef je door de ogen van Paul. Hij heeft een subjectieve blik op alles wat er gebeurt. Door hem leef je mee met het verhaal en kan je vooral goed snappen in welke situatie alle verschillende personages zitten. Paul is degene die het verhaal schrijft en vertelt aan de lezer. Dit zie je bijvoorbeeld goed in dit citaat: "We gingen eten in het restaurant. Ik ga niet zeggen welk restaurant, want dan zit het er de volgende keer waarschijnlijk vol met mensen die komen kijken of wij er ook weer zitten." Deze zin is gericht op de lezer. Er zijn nog een aantal van deze zinnen in het boek die tot de lezer gericht zijn, dat vindt ik leuk van de schrijfster. Zo heb je namelijk als lezer het idee dat het verhaal echt aan jou verteld wordt. De schrijfster gebruikte geen moeilijk woorden, of lange ingewikkelde zinnen. Daardoor was dit boek gemakkelijk te lezen. 

Ruimte: De belangrijkste ruimte in het boek is het restaurant. Dit is namelijk de ruimte waar het diner plaatsvindt. Zoals in het vorige citaat bleek, wil de verteller van het verhaal niet zeggen waar dit restaurant is. 

Vertelperspectie: Het verhaal wordt in de ik-vorm verteld. Je leest het door de ogen van Paul. Hij richt zich af en toe ook op de lezer, zoals blijkt uit het vorige citaat dat ik heb gegeven. 

Eindoordeel

Ik vond dit boek een leuk boek om te lezen. Je krijgt goed inzicht op de banden tussen familieleden en de dilemma's die voorkomen bij het ouderschap. Ik zelf vind het maken van keuzes lastig, en kon me daarom goed inleven in de personen in dit boek. Ik vond echter wel dat er niet zo veel gebeurde in het boek. Ik vond het daarom af en toe een beetje langdradig. Ik houd er zelf ook niet echt van als het hele verhaal zich in maar een paar uur afspeelt, zoals bij dit verhaal. Het hele verhaal speelt zich af in het restaurant, met uitzondering van een paar terugblikken. 

Algemeen verslag De Tweeling - Tessa de Loo

Algemene informatie

Auteur: Tessa de Loo

Titel: De Tweeling

Plaats van uitgave: Amsterdam

Jaar van uitgave: 1995

Druk (jaar van eerste uitgave): 23ste druk (1993)

Aantal pagina's: 435

Genre: Psychologische oorlogsroman

Samenvatting:

Twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, ontmoeten elkaar bij toeval in het Thermaal Instituut van het fameuze kuuroord Spa. Ze herkennen in de ander hun verloren gewaande tweelingzuster. Gedurende hun kuur - beiden lijden aan artrose - vertellen ze hun levensverhaal: het wordt de laatste kans om een kloof van bijna zeventig jaar verwijdering te overbruggen. Geboren in Keulen, in 1916, zijn ze na het overlijden van hun ouders door familieleden bruusk van elkaar gescheiden. Anna groeit op bij haar grootvader, in een primitief boers en katholiek milieu aan de rand van het Teutoburgerwald. Lotte beland vanwege haar tb in Nederland, bij een oom met sterk socialistische sympathieën. Door de slechte verhouding tussen de families raakt ook het contact tussen de beide zusjes verbroken. De volstrekt verhollandste Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat aanvankelijk uiterst wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzuster, maar wordt door de aangrijpende verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid: het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd.

Verwachtingen

Ik ben dit boek gaan lezen, omdat mijn ouders mij dit hebben aangeraden. Vooral mijn moeder vond het een erg mooi boek. Mijn verwachtingen waren dus hoog toen ik aan dit boek begon. 

Motieven en thema

Motieven:

- de dood: Dit is een duidelijk motief in het verhaal. De dood komt namelijk telkens weer terug. Als eerste gaan natuurlijk de ouders van de twee zusjes dood, dan nog een vriend van Lotte, de man van Anna, de man van Lotte en als laatste Anna zelf. Bovendien overlijden er natuurlijk een hoop mensen door de oorlog. 

- herinneringen: Het hele verhaal bestaat uit allerlei herinneringen. Anna en Lotte blikken beide terug op hun leven en vertellen elkaar hun herinneringen. 

- schuld: Lotte geeft Duitsland de schuld van de hele oorlog. Dit laat ze duidelijk merken aan Anna, waardoor ze vanzelf Anna ook de schuld geeft. Lotte zelf heeft ook het idee dat Anna haar af en toe beschuldigd door het maken van bepaalde opmerkingen. 

- teleurstelling: de ontmoeting tussen de zusjes met oud en nieuw was een grote mislukking. Er werd duidelijk beschreven dat Lotte zich verheugde op de ontmoeting, maar dit liep uiteindelijk niet zoals verwacht. Bovendien verloopt de ontmoeting tussen beide bejaarde dames ook niet helemaal soepel. In het hele verhaal worden ook allerlei teleurstellingen beschreven, vooral in het leven van Anna. Zij heeft bijvoorbeeld heel hard moeten werken en heeft haar man ook verloren. 

- Generalisering: Vooral Lotte generaliseert veel in het verhaal. Zo schuift zij de schuld op álle Duitsers. Ze vindt dat alle Duitsers schuld hebben aan de oorlog. 

Thema:

Het thema van het boek is de hereniging tussen de twee tweelingzusjes die door allerlei factoren onmogelijk wordt gemaakt. Anna wil vanaf het begin al hereniging met haar zus, maar Lotte ziet dit niet zitten. Pas aan het einde van het boek geeft Lotte toe, alleen Anna is dan al overleden. 

Beoordeling

a. Ik vond de schrijfstijl van de schrijfster erg mooi. Ze speelde veel met de woorden en er waren een aantal uitdrukkingen die ik heel mooi vond. Ze kon bepaalde dingen mooi verwoorden. 

b. personages: Ik vond het idee om twee tweelingzussen als hoofdpersonen te gebruiken erg goed bedacht. De schrijfster wilde namelijk met dit boek de verschillen tussen de belevenissen van de twee verschillende kanten beschrijven. Dit heeft zij gedaan door twee tweelingzussen elkaar hun ervaringen te laten vertellen. Het mooie hiervan vind ik dat de tweelingzussen toch nog een speciale band met elkaar hebben, hoewel zij door de oorlog toch sterk van elkaar verschillen. 

Tijd: De verteltijd vond ik goed gekozen in dit boek. Er werd namelijk telkens afgewisseld tussen het heden en de gebeurtenissen in het verleden. Er werd namelijk beschreven hoe de ontmoeting met de twee bejaarden zussen verliep, en er werden allerlei herinneringen opgehaald die werden beschreven. Dit zorgde voor veel variatie in het boek, wat het lezen interessant houdt. 

Eindoordeel

Ik vond dit boek erg interessant. Mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Er werd een goed beeld gegeven van de verschillende belevenissen van de twee kanten tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Tweede Wereldoorlog vind ik zelf al een interessant onderwerp, vandaar dat ik dit boek ook interessant vond. Erg leuk vond ik dat er twee tweelingzussen als hoofdpersonen gekozen waren, omdat je hierbij toch een band zag tussen de twee totaal verschillende bejaarde dames. Mijn verwachtingen zijn zeker uitgekomen. 

Leesverslag stromingsboek 1950-1980 De donkere kamer van Damokles - W.F. Hermans

Algemene informatie

Auteur: Willem Frederik Hermans

Titel: De donkere kamer van Damokles

Plaats van uitgave: Amsterdam

Jaar van uitgave: 2012 

Druk en jaar van eerste uitgave: 49e druk (1958)

Aantal pagina's: 319

Genre: psychologische oorlogsroman

Samenvatting

Henri Osewoudt is de zoon van een sigarenwinkelier te Voorschoten. Als hij nog op de lagere school zit, vermoordt zijn moeder zijn vader in een vlaag van waanzin. Henri wordt opgevoed door zijn oom Bart Nauta in Amsterdam. Op de middelbare school gaat hij niet om met zijn klasgenoten. Hij leeft in een isolement en gaat alleen om met zijn zeven jaar oudere nicht Ria. Hij doet aan judo, waardoor zijn voeten vergroeien. Hij is lelijk, heeft geen baardgroei en een hoge stem. Ook Ria is lelijk. Als Henri 18 is, trouwt hij met Ria; hij zet zijn vaders zaak voort en zijn moeder woont bij hen in. Henri is afgekeurd voor militaire dienst, maar is wel bij de Burgerwacht. Als de oorlog uitbreekt, moet hij op wacht staan bij een postkantoor. Luitenant Dorbeck, op wie Henri als twee druppels water lijkt, geeft hem een filmrolletje, dat ontwikkeld moet worden. Later komt hij weer terug met nog meer films, die ook ontwikkeld moeten worden en opgestuurd aan E. Jagtman.

Na het ontwikkelen krijgt Henri niets dan zwarte vlekken te zien. Hij durft de foto's niet terug te sturen, koopt een Leica en maakt zelf foto's van militaire objecten. Tijdens een
hevig onweer komt Dorbeck, enige tijd later. Henri krijgt opdracht naar Haarlem te komen. Daar ontmoet hij Dorbeck en Zewuster. Met de laatste gaat hij naar de Kleine Houtstraat, waar ze in een huis twee mensen neerschieten. De zoon van de drogist uit Voorschoten heeft hen gevolgd. Henri ontwikkelt het filmpje dat hij in 1940 van Dorbeck had gekregen. Op een van de foto's staat Dorbeck met twee vriendinnen. Er valt een brandend vliegtuig op het huis van Jagtman, waardoor de hele familie Jagtman omkomt. In 1944 (Dorbeck heeft 3 jaar lang niets van zich heeft laten horen) krijgt Henri een brief van Dorbeck met het verzoek de foto's op te sturen naar een postbusnummer. Henri gaat kijken wie de foto's uit de bus haalt; dat blijkt een
heilsoldate te zijn. Een paar dagen later wordt hij opgebeld door Elly Meier, die zegt dat ze uit Engeland is overgekomen. Ze toont hem een van de foto's die hij aan Dorbeck had opgestuurd. Hij brengt haar naar oom Bart. Terug in Den Haag hoort hij van Moorlag, zijn kamergenoot, dat de Duitsers hem in zijn huis opwachten en dat Ria en zijn moeder gevangen zijn genomen. Hij gaat met Moorlag naar Leiden, waar een student valse persoonsbewijzen maakt voor hem en Elly. Zijn haar wordt zwart geverfd door Marianne, een ondergedoken joodse studente. Henri duikt onder en gaat foto's ontwikkelen voor Labare.
Hij beseft nu hoe hij veranderd is. Marianne gaat voor hem naar oom Bart met Elly's persoonsbewijs. Deze is echter al verdwenen. Henri gaat naar Amsterdam en vertelt aan oom Bart dat Ria en zijn moeder zitten. Oom Bart maakt hem verwijten. Henri krijgt van Dorbeck opdracht naar het station in Amersfoort te gaan. Daar zal hij een vrouw ontmoeten in leidsteruniform van de Nationale Jeugdstorm. Samen gaan ze naar Lunteren, waar Lagendaal, die voor de Gestapo werkt, uit de weg moet worden geruimd. De aanslag lukt, maar op de terugweg wordt de vrouw aangehouden. In Amsterdam ontmoet Henri Marianna. In de bioscoop ziet Henri een oproep tot zijn eigen aanhouding. Als hij de zaal uitloopt, wordt hij gepakt. Tijdens het verhoor wordt hij zo gemarteld, dat hij naar het ziekenhuis moet. Hij wordt daaruit bevrijd door gemaskerde mannen, die hem naar Leiden brengen.
Bij Labare ontmoet hij Marianne weer. 's Nachts worden ze door de Duitsers overvallen.

Henri weet te ontkomen, maar wordt later toch gearresteerd. In de cel zoekt de Duitser Ebernuss hem op, die beweert hij hem goedgezind is. Hij heeft ervoor gezorgd, dat Marianne, die een kind verwacht, weer vrij is. Ebernuss houdt zich bezig met het probleem of Dorbeck, de dubbelganger van Henri, bestaat. Daarom moet Henri naar Amsterdam gaan, waar een clandestiene sociëteit is voor ondergrondse helden. Als Dorbeck bestaat, zal Henri hem zeker ontmoeten. Ebernuss geeft Henri zijn Leica en samen gaan ze naar Amsterdam. In de sociëteit is er een man van wie Henri gelooft dat het Dorbeck is. Van hem krijgt hij giftige kristallen, die hij in Ebernuss' borrel doet. Dorbeck en Henri gaan er samen in de auto van Ebernuss vandoor. In een leegstaand huis fotografeert Henri zichzelf met Dorbeck in een spiegel. Dorbeck vertelt hem dat Ria samen woont met de zoon van de drogist die Henri verraden had, toen hij de aanslag in Haarlem pleegde. Henri krijgt een verpleegstersuniform. Dorbeck bericht hem dat Marianne in een kraamkliniek ligt. Daar aangekomen wordt hij naar een kelder gebracht waar hij het lijkje van zijn kind ziet. Een Duitse soldaat neemt hem mee in zijn auto. In Voorschoten doodt hij Ria en in Dordrecht de Duitser; daarna vraagt hij hulp aan een pastoor. Met de hulp van de illegaliteit en een arts komt hij in Breda aan. Hij meldt zich bij het hoofdkwartier van de Nederlandse Strijdkrachten. Daar arresteert men hem, omdat men denkt dat hij een land verrader is. Hij wordt naar Engeland gebracht. Daar behandelt Selderhorst zijn zaak. Henri wordt van vele dingen beschuldigd en Dorbeck, die zal kunnen aantonen dat hij verzetsheld is, is onvindbaar.
Jagtman en Moorlag zijn dood en Marianne is in Israel. Oom Barts verklaring is zeer vaag. Eindelijk wordt de Leica van Henri gevonden. Hij ontwikkelt het filmpje, maar de foto met Dorbeck is mislukt. Henri rent naar buiten en wordt neergeschoten.

Verwerkingsvragen

a. Er zijn verschillende stromingen te vinden in dit boek. Ik heb in het boek een aantal kenmerken kunnen vinden van de volgende stromingen:

De Romantiek: De belangrijkste kenmerken van deze stroming zijn:

- schrijvers waren ontevreden met de werkelijkheid en zochten naar een hogere, zuivere werkelijkheid (Weltschmerz: het lijden aan het leven)

- gevoel en verbeelding zijn zeer belangrijk in de literatuur

- eigen creatie

- individuele uiting staat centraal

- het verleden is belangrijk

- Liefde en vooral hartstocht zijn belangrijke thema's

- versterkend gevoel van nationalisme

Ontluisterend proza:

- geen idealen, dus geen heldhaftige daden etc. 

Het existentialisme: 

- Absurditeit, het leven wordt als volstrekt zinloos ervaren.

- Vervreemding, de mens ontdekt dat het leven maakbaar is.

- egocentrisme: de mens is het middelpunt en iedereen is voor zichzelf ook het middelpunt. 

- het toeval speelt een grote rol

b. Romantiek: Er komen niet veel kenmerken van de Romantiek in dit verhaal voor. Het duidelijkste kenmerk van de Romantiek dat in dit boek terugkomt is dat de hoofdpersoon naar het verleden terugverlangt. Dit komt vooral tot uiting aan het einde van het boek. De hoofdpersoon, Henri, zit dan in de gevangenis en schrijft brieven aan zijn geliefde. Hierin komt duidelijk naar voren dat hij terugverlangt naar de oorlogstijd. Dit terugverlangen naar het verleden is een duidelijk kenmerk van de Romantiek.

Ontluisterend proza: Kenmerken van deze stroming komen zeer duidelijk terug in dit verhaal. De hoofdpersoon, Henri Osewoudt, is namelijk een typische anti-held. Hij wordt een beetje beschreven als een mislukkeling. Hij is als eerste erg lelijk. Hij heeft bijvoorbeeld geen baardgroei, geen zware stem en hij heeft veel kenmerken van een meisje. Hij wordt bovendien in dit verhaal beschuldigd van dingen, waarvan hij zelf zegt dat hij hiervoor onschuldig is. Ook al heeft hij daar geen bewijs van. Hij heeft dus veel ongeluk in zijn leven. De hoofdpersoon kan je dus totaal niet zien als een held, wat een kenmerk is van de ontluisterende proza.

Existentialisme: Als eerste komt de absurditeit veel terug in dit verhaal. Het is namelijk zeer absurd dat Osewoudt een zogenaamde dubbelganger heeft, Dorbeck. Bovendien komt het toeval erg tot uiting, want het hele verhaal draait eigenlijk om de ontmoeting met Dorbeck, die toevallig was. Dorbeck ging namelijk alleen maar naar Osewoudt om een rolletje foto's af te laten drukken. Zonder deze ontmoeting waren alle gebeurtenissen in dit verhaal niet tot stand gekomen. 

c. Het is moeilijk om dit boek als exponent van één bepaalde stroming te zien. Er zijn in het boek namelijk kenmerken van verschillende stromingen te vinden. Hierdoor is het boek niet gemakkelijk in één bepaalde stroming in te delen. Dit zou kunnen komen doordat het boek net na de Tweede Wereldoorlog geschreven is. Mensen konden na deze tijd hun eigen mening weer uiten, waardoor er verschillende stromingen door elkaar liepen. Dit boek is daar een goed voorbeeld van. 

Bronnen

http://www.scholieren.com/boekverslag/45656 (voor de samenvatting)